به نقل از «جام جم آنلاین»

کم خونی ناشی از کمبود ویتامین را بشناسید

تاریخ انتشار: ۱ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۵۸۰۳۹

به گزارش جام جم آنلاین، برای کمک به تشخیص کم خونی های ناشی از کمبود ویتامین، ممکن است آزمایش های خونی انجام دهید که این موارد را بررسی می کند:

تشخیص کم خونی ناشی از کمبود ویتامین

برای کمک به تشخیص کم خونی های ناشی از کمبود ویتامین، ممکن است آزمایش های خونی انجام دهید که این موارد را بررسی می کند:

تعداد و ظاهر گلبول های قرمز
میزان ویتامین B-12 و فولات در خون
وجود آنتی بادی در برابر فاکتور داخلی که نشان دهنده کم خونی خطرناک است

رفتار کم خونی ناشی از کمبود ویتامین

کم خونی ناشی از کمبود ویتامین با دوزهایی از هر ویتامینی که کمبود دارد درمان می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای کم خونی خطرناک، ویتامین B-12 معمولاً از طریق تزریق، تزریق می شود و ممکن است نیاز باشد تا پایان عمر به طور منظم مصرف شود.

ویتامین B-12 به صورت زیر موجود است:

تزریق در عضله یا زیر پوست
قرص هایی که باید بلعیده شوند
مایع یا قرصی که در زیر زبان حل می شود
ژل یا اسپری بینی
داروهایی برای افزایش سطح فولات معمولاً به صورت قرص هایی برای بلعیدن عرضه می شوند، اما برخی از نسخه ها را می توان از طریق یک لوله باریک و انعطاف پذیر به داخل ورید (داخل وریدی) رساند.

اگر مشکوک به کم خونی ناشی از کمبود ویتامین هستید، احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا پزشک عمومی شروع کنید. با این حال، در برخی موارد، ممکن است به پزشک متخصص در درمان اختلالات خونی (هماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود دارید.

هر گونه علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
فهرستی از تمام داروها و همچنین ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
سوالاتت رو برای پرسیدن از دکتر بنویسید.
زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سؤالات به شما کمک می کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید.

چه سوالاتی باید از پزشک بپرسید؟

برای کم خونی ناشی از کمبود ویتامین، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟
آیا چیز دیگری می تواند باعث علائم من شود؟
آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا طولانی مدت؟
چه درمانی را توصیه می کنید؟
آیا جایگزینی برای رویکردی که شما پیشنهاد می کنید وجود دارد؟
من وضعیت سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟
آیا غذاهایی وجود دارد که باید به رژیم غذایی خود اضافه کنم؟
آیا بروشور یا مطالب دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در زمان ملاقات خود از پرسیدن سؤالات در هر زمانی که چیزی متوجه نشدید درنگ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری داشته باشیم؟

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است زمانی را برای مرور نکاتی که می خواهید زمان بیشتری را روی آنها صرف کنید، اختصاص دهد. پزشک شما ممکن است سوالات زیر را بپرسد:

چه زمانی شروع به تجربه علائم کردید؟
علائم شما چقدر شدید است؟
آیا به نظر می رسد چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
به نظر می رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می کند؟
آیا شما گیاهخوار هستید؟
معمولا چند وعده میوه و سبزیجات در روز می خورید؟
آیا مشروب میخورید؟ اگر بله، چند وقت یکبار و معمولاً چند نوشابه می خورید؟
آیا شما سیگاری هستید؟

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: کم خونی کمبود ویتامین آزمایش های خونی پزشک خود برای کم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۵۸۰۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این دارو‌ها و خوراکی‌ها پلاکت خون را کاهش می‌دهند

پلاکت خون پایین (ترومبوسیتوپنی) نوعی بیماری است که در آن بدن به دلیل عارضه یا سایر شرایط، پلاکت کافی تولید نمی‌کند. علائم ناشی از آن شامل خونریزی داخلی و خارجی است. تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی، نتایج مثبتی در درمان دارد، اما تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به مشکلاتی از حمله قلبی، آسیب به اعضای بدن (به عنوان مثال، طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریه) شود.

به گزارش خبرآنلاین، ترومبوسیتوپنی به اختلال در پلاکت خون گفته می‌شود و شرایطی است که در آن تعداد پلاکت‌های خون بیمار کاهش یافته و سلول‌های خونی قادر نخواهند بود فعالیت‌های اساسی بدن را انجام دهند.

پلاکت چیست؟

پلاکت به کوچکترین ذرات خونی گفته می‌شود که آنزیم‌های لازم برای انعقاد خون را در خود دارند. پلاکت‌ها بسیار کوچک هستند و با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت‌های آسیب‌دیده هستند و نقش مهمی در انعقاد خون دارند. میانگین عمر هر پلاکت ۱۰ روز است و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت خون

کار اصلی پلاکت جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت‌ها در محل خونریزی، موجب لخته شدن خون و آغاز روند بهبودی می‌شود. پلاکت‌های فعال حاوی پروتئین چسبنده‌ای به نام فیبرین هستند که این پروتئین‌ها در تشکیل لخته خونی نقش مهمی ایفا می‌کنند.

علت پایین بودن پلاکت خون

پایین بودن پلاکت خون نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ندارد، اما در شرایط آسیب‌دیدگی می‌تواند روند انعقاد و لختگی خون را تحت‌تأثیر قرار دهد. تعداد پلاکت خون معمولاً به دلیل بیماری‌های زمینه‌ای و عوارض جانبی مصرف برخی دارو‌ها کاهش می‌یابد که در ادامه به شرح این موارد می‌پردازیم:

۱) دارو‌ها و خوراکی‌هایی که پلاکت خون را کاهش می‌دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و نیز برخی دارو‌های حاوی کنین که جهت رفع گرفتگی عضلات تجویز می‌شوند اثرات منفی بر پلاکت خون دارند. استفاده از برخی نوشیدنی‌ها مانند آب تونیک (نوشابه گازدار حاوی کنین که برای پیشگیری از مالاریا مصرف می‌شود) می‌تواند در کاهش پلاکت خون مؤثر باشد.

این دارو‌ها خاصیت ضد انعقادی دارند و موجب کاهش پلاکت می‌شوند:

دارو‌های ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو ضد تجمع پلاکت است و برای پیشگیری از عوارض اسکیمی قلبی تجویز می‌شود)

اپتیفیباتید (این دارو ضد انعقاد خون است و در درمان لخته‌های خونی و حملات قلبی مورد استفاده قرار می‌گیرد)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم کرونر حاد)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (برای درمان زخم معده و گاستریت)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، دارو‌های ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامید‌ها مانند تری‌متوپریم-سولفامتوکسازول، وانکومایسین (نوعی آنتی بیوتیک).

۲) بیماری‌هایی که موجب پایین بودن پلاکت خون می‌شوند

برخی از بیماری‌ها بر تولید پلاکت خون اثر گذاشته و باعث ترومبوسیتوپنی می‌شوند که عبارتند از: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت‌های ویروسی، آنمی، سندرم دیستریس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری‌های خود ایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مثل آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، زیاده‌روی در مصرف حد الکل، برخورد با ترکیبات سمی، دوران بارداری و ...

کاهش پلاکت خون گاهی می‌تواند سبب بروز برخی اثرات فیزیکی مانند کبودی شود. درمان پایین بودن پلاکت خون شامل تجویز برخی دارو‌ها و تلاش برای رفع مشکلات زمینه‌ای است. در برخی موارد نیز برای درمان، از دارو‌هایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند (مانند کوتیکواستروئیدها) استفاده می‌شود.